میزان استفاده از برنامه های آموزش مداوم اینترنتی و رابطه آن با وی‍ژگی های برنامه ها در دانشگاه علوم پزشکی مشهد

مقدمه: یکی از شیوه های آموزشی که می تواند محدودیت های زمانی و مکانی آموزش را برطرف نماید، یادگیری الکترونیکی است. جامعه علوم پزشکی نیز ضمن داشتن محدودیت فراوان برای حضور در زمان و مکان خاص آموزش، نیازمند اطلاع از آخرین یافته های علمی می باشد. هدف این پژوهش تعیین میزان استفاده جامعه دانش آموختگان از دوره های اینترنتی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، و رابطه بین ویژگی های برنامه های الکترونیکی با میزان استفاده از آن است. روش ها: در این مطالعه توصیفی، کلیه افراد مشمول قانون آموزش مداوم پزشکی در استان خراسان رضوی که در ده ماهه اول راه اندازی دوره های آموزش مداوم اینترنتی، در 16 عنوان درسی ثبت نام کرده بودند، به صورت سرشماری مطالعه شدند. داده های پژوهش شامل عناوین دروس ارائه شده در بازه زمانی فوق، تعداد ثبت نام کنندگان در هر درس و در هر ماه، تعداد قبول شدگان، طول مدت هر دوره، امتیاز هر درس بوده که همگی از مستندات مرکز آمار و اطلاعات بخش آموزش مداوم دانشگاه علوم پزشکی جمع آوری شد. تحلیل داده ها با آمار توصیفی و برای بررسی ارتباط بین متغیرها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون، انجام شد. نتایج: تعداد کل شرکت کنندگان 824 نفر بود(پنج درصد کل جامعه تحت شمول برنامه های اینترنتی) که از این تعداد 286 نفر (7/34 درصد) در دروس مختلف موفق به کسب نمره قبولی شدند. بین تعداد شرکت کنندگان در هر برنامه با امتیاز آن برنامه ارتباط معناداری وجود داشت (63/0, r=02/0p=)؛ اما بین میزان امتیاز برنامه و درصد قبولی در آن ارتباطی مشاهده نشد. میزان قبولی در دوره های کوتاه مدت بیشتر از دوره های بلند مدت بود (70/0-r= , 03/0p<). نتیجه گیری: آموزش مداوم اینترنتی سودمند است اما پیش شرط این موفقیت طراحی مناسب، اجرای دوره های کوتاه مدت و نظارت بر تولید محتوا است. باید دوره ها قابل دسترس فراگیران باشند و در عین حال امتیازات آموزشی مناسبی داشته باشند تا انگیزه کافی برای جامعه آموزش مداوم جهت شرکت در دوره ها ایجاد شود.